Leopold Méyet
(1850-1912), prawnik,
literat, kolekcjoner dzieł sztuki, bibliofil i darczyńca. Od 1876 roku
pracował jako adwokat przysięgły, zajmujący się głównie
sprawami
majątkowymi swych klientów. W 1872 roku był
współzałożycielem
czasopisma literackiego i popularno-naukowego "Niwa". W roku następnym
przyczynił się do założenia "Biblioteki Umiejętności Prawniczych", a w
1884 roku warszawskiej Spółki Nakładowej.
Pochodził
z rodziny żydowskiej, był zwolennikiem asymilacji
Żydów w społeczeństwie polskim. Jego zainteresowanie
historią i kulturą
Polski przejawiło się między innymi w działalności kolekcjonerskiej.
Stał się jednym z najznamienitszych zbieraczy pamiątek, związanych
głównie z epoką polskiego romantyzmu. Wykorzystywał je
często w swej
pracy badawczej, m.in. przy edycji listów Juliusza
Słowackiego. W jego
kolekcji można wyodrębnić działy poświęcone Chopinowi, Moniuszce,
Mickiewiczowi, Krasińskiemu i Słowackiemu. W ich skład wchodziły
różnorodne przedmioty pamiątkowe, a także archiwalia,
rękopisy oraz
bibliofilskie wydania książek. Zbierane przez Méyeta ryciny
swoją
tematyką wpisywały się w ogólny charakter zbiorów
i ikonograficznie
uzupełniały preferowane przez niego tematy. Méyet przyjaźnił
się z
wieloma współczesnymi polskimi pisarzami, a w
szczególności z Elizą
Orzeszkową.
Zbiory
swe, przechowywane w prywatnym mieszkaniu, do złudzenia
przypominającym prawdziwe muzeum, udostępniał do prac naukowych. Dla
zdobycia interesujących go "okazów" nie szczędził pieniędzy
ani czasu.
Swe bogate zbiory zapisał w testamencie instytucjom publicznym.
Chopiniana trafiły do Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, część
książek i rękopisów do Biblioteki Ordynacji Krasińskich,
książki z
zakresu historii i dziejów literatury polskiej do
Wojewódzkiej
Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie, a
literatura z zakresu prawa znalazła się w bibliotece warszawskiego
Towarzystwa Prawniczego. Zbiory muzealne w większości przeszły do
Muzeum Miejskiego w Warszawie, czyli do dzisiejszego Muzeum Narodowego.
W Gabinecie Grafiki Polskiej znalazło się wiele rycin ukazujących
widoki polskie, varsaviana, portrety zasłużonych osobistości polskich
(wśród nich szczególnie Mickiewicza i
Słowackiego).
Piotr P. Czyż
Wybrane dary
Anthony Cardon
(1739-1813) według rysunku Richarda Coswaya (1742-1821), Portret
Tadeusza Kościuszki, 1798
Louis Philibert
Debucourt (1755-1832) według rysunku Jean-Pierre Norblin de la
Gourdaine (1745-1830), Dama polska, [1818]
Louis Philibert
Debucourt (1755-1832) według rysunku Jean-Pierre Norblin de la
Gourdaine (1745-1830), Podlasianka, [1818]
Carl August Richter
(1770-1848) według rysunku Juliusza Schürera, Panorama
Warszawy od strony Pragi, 1838
Antoni Oleszczyński
(1794-1879) według medalionu Władysława Oleszczyńskiego (1808-1866), Portret
Juliusza Słowackiego, 1852
Antoine Maurin
(1793-1860) dla wydawnictwa Franciszka Daziaro w Warszawie, Portret
Adama Mickiewicza, po 1855
Edward Gorazdowski
(1843-1901) według rysunku Elwiro Michała Andriollego (1836-1893), Meir,
Lejbele i Szmul, 1878
Elwiro Michał
Andriolli (1837-1893), Klocek drzeworytniczy z ilustracją do
powieści Elizy Orzeszkowej Niziny, 1885
