Prezentowana rycina przedstawia jeden z pierwszych dramatycznych epizodów rewolucji francuskiej – zabójstwo paryskiego prévôt de marchands Jacquesa de Flessellesa (1721-1789) 14 lipca 1789 roku. Flesselles został zastrzelony przez zegarmistrza Morina tuż po zdobyciu przez ludność Paryża Bastylii, gdy próbował obronić paryski Hôtel de Ville przed splądrowaniem zmagazynowanych tam zapasów broni.
        Akwaforta pochodzi ze słynnego cyklu Tableaux historiques de la Révolution française (Paris 1802, il. 15) stanowiącego – wraz z komentarzami Sébastiena Roche, Nicolasa de Chamfort i Abbé Claude Faucheta największą współczesną kronikę rewolucji. Spośród 144 umieszczonych w tym wydawnictwie rycin, 67 zostało wykonanych przez Pierre‘a-Gabriela Barthaulta na podstawie rysunków Jeana-Louisa Prieura Młodszego. Kompozycje Prieura, obejmujące okres od czerwca 1789 do września 1792 roku, stanowią tym ciekawszą relację, że był on nie tylko naocznym świadkiem rewolucji, lecz także – jako jakobin, członek Komitetu Bezpieczeństwa Powszechnego i sędzia Trybunału Rewolucyjnego – był aktywnym uczestnikiem, a następnie ofiarą terroru. Po powstaniu 12 Germinala rysownik wraz z kilkunastoma towarzyszami w maju 1795 roku został aresztowany i stracony na gilotynie. Jak zauważył badacz Tableaux historiques, Warren Roberts, mimo pozorów dokumentu rysunki Prieura dalekie są od obiektywnego obrazowania przebiegu wydarzeń i zdradzają ślady silnej stylizacji wynikającej z politycznego zaangażowania artysty. W niniejszej scenie autor nie tylko kompozycyjnie udramatyzował moment ataku tłumu na gmach ratusza, ale co więcej – nie dbając o wierność realiom, wzbogacił ów epizod o element fikcyjny. Postać mężczyzny trzymającego kartkę z oskarżeniem Flessellesa oraz wymownie wskazujący na latarnię gest umierającego, stanowią symboliczne uzasadnienie sprawiedliwości kary pochodzącej od ludu. Analiza innych relacji i źródeł ikonograficznych pozwoliła Robertsowi wykazać, iż latarnia – od czasów rewolucji francuskiej i pamfletu Camille Desmoulina kojarzona z wyrokami ulicznych sądów – została umieszczona przez Prieura jedynie w celach retorycznych. U wejścia do gmachu Hotel de Ville w owym czasie nie było podobnych lamp, a pierwsza egzekucja tego typu miała miejsce w Paryżu dopiero osiem dni po śmierci Flessellesa.