Pochodzący z Bazylei Mättheus Merian należał do najwybitniejszych rytowników i wydawców grafiki topograficznej i pejzażowej. Wyspecjalizował się w publikowaniu wielotomowych albumów zawierających setki widoków europejskich miast, map, planów bitew i wizerunków sławnych osobistości. Rytownicza i edytorska działalność Meriana wywarła ogromny wpływ na ikonografię następnych stuleci. Firmowane jego nazwiskiem plany i weduty stały się podstawowym źródłem dla wielu późniejszych kopii i naśladownictw.
    Rycina stanowi ostatni fragment najpiękniejszej i największej graficznej panoramy tego miasta. Ze względu na rozmiary całego, wytłoczonego z czterech płyt widoku (43 x 204,5 cm), zarówno jego kompletne egzemplarze, jak i poszczególne arkusze częściowe zachowały się do naszych czasów bardzo nielicznie i stanowią prawdziwą kolekcjonerską rzadkość. Dołączona do niektórych odbitek łacińska inskrypcja: CRACOVIA TOTIUS POLONIAE URBS CELEBRISSIMA ATQUE AMPLISSIMA REGIA ATQUE ACADEMIA INSIGNUS, zyskała rangę tradycyjnej dewizy dawnej stolicy Rzeczypospolitej. Rycina Meriana jest powiększoną kopią widoku zamieszczonego w szóstym tomie dzieła Civitates orbis terrarum Brauna i Hogenberga z 1617 roku. Rytownik wykonał ją zaledwie dwa lata później, u progu swej kariery, na zamówienie znanego amsterdamskiego nakładcy Justusa Hondiusa II. Płyty wkrótce przeszły na własność kartograficznego wydawnictwa Claesa Janszona Vischera de Jonghe, który opublikował widok ponownie w roku 1626 i właśnie z tej późniejszej edycji pochodzi odbitka ze zbioru Władysława Strzembosza. Kompozycja przekazuje obraz południowych okolic Krakowa utrwalony ok. 1603-1605 przez autora ryciny z Civitates. W stosunku do opartego na studiach z natury pierwowzoru, miedzioryt Meriana zawiera kilka nieścisłości wynikających z niewiedzy autora. Niefortunna korekta kompozycji polegająca na przesunięciu herbów patronujących najważniejszym budowlom Krakowa i sąsiednim miastom zatarła ich właściwe znaczenie. W ten sposób na prezentowanej planszy znalazł się związany z Wawelem herb Pogoń, zaś herb Kazimierza został umieszczony daleko nad wzgórzami Krzemionek. Szwajcarski rytownik, pragnąc ujednolicić perspektywę całej panoramy, w części ukazującej Kazimierz znacznie obniżył horyzont, nie domyślając się, że jego poprzednik celowo zniekształcił kompozycję, aby wyeksponować charakterystyczne położenie tego miasta pomiędzy dwoma korytami Wisły.