Alphonse
Boilly (1801-1867), wg Claude Jacquand (1804-1878) Portret
Jacquesa Callota, 1835-1838
Staloryt, odbitka kaszerowana, 22,3
x 16,2 cm
Sygnowany
pod kompozycją po lewej: Dessiné par Jacquand; po
prawej: Gravé par A Boilly
Pod
kompozycją po środku: CALLOT
Na
kompozycji u góry po lewej i na odwrociu niebieska owalna
pieczęć: Z DARÓW POSMIERTNYCH ALOIZEGO WLADYSLAWA Z
DAMAJOWIC STRZEMBOSZA Nr inw. 83903
Dar
pośmiertny Władysława Alojzego Strzembosza, 31 VII 1928
Francuski
akwaforcista i rysownikJacques
Callot (1592 /?/ - 1635) należy do najwybitniejszych artystów
w dziejach grafiki. Wykształcony w Rzymie w pracowniach Philippe’a
Thomassina i Antoniego Tempesty, przez prawie dziesięć lat
przebywał we Florencji na dworze Cosimy II Medici, a po jego
śmierci, od 1621 roku związał się z dworem księcia Lotaryngii w
Nancy. Niezwykle żywa wyobraźnia, finezja stylu i perfekcyjny
warsztat wcześnie przysporzyły Callotowi mistrzowskiej sławy i
uznania. Dzięki zastosowaniu nowego typu rylca zwanego échoppe,
wprowadzeniu specjalnego twardego werniksu oraz kilkakrotnemu
stanowemu trawieniu płyt, Callot poszerzył środki wyrazu
akwaforty, uzyskując niezrównaną precyzję linii i wspaniałe
efekty walorowe. Jego dorobek, liczący ponad 2000 rysunków i
1400 rycin, w tym wiele arcydzieł, m.in. Kuszenie świętego
Antoniego (1616-1617), Jarmark w Imprunecie (1620), czy
cykl Okropności i nieszczęścia wojny (1633), wywarł
ogromny wpływ na rozwój europejskiej grafiki, stając się
inspiracją dla twórczości m.in. Stefano della Belli czy
Rembrandta.
Niniejszy
wizerunek Jacquesa Callota pochodzi z ośmiotomowego leksykonu
biograficznego Éduarda Mennecheta, Le
Plutarque Français, vies des hommes et femmes illustres
de la France avec leur portraits en pieds (Paris, Crapelet,
1835-1838), zawierającego blisko 200 portretów
najwybitniejszych postaci z historii Francji. Jako pierwowzór
dla tej podobizny posłużył miedzioryt Lucasa Vorstermana Starszego
według wykonanego ad vivum rysunku Antona Van Dycka z
Ikonografii (I wyd. 1632) - najsłynniejszego graficznego
dzieła antwerpskiego malarza, stanowiącego cykl osiemdziesięciu
wizerunków współczesnych mu artystów, mecenasów
sztuki, władców i uczonych. Ponieważ wszyscy portretowani
zostali ukazani na rycinach Van Dycka i jego współpracowników
w półpostaci, autor dziewiętnastowiecznej ilustracji,
zgodnie z formułą wydawnictwa, znacznie rozbudował pierwotną
kompozycję, przedstawiając Callota całopostaciowo i w plenerze.
