Paryski rytownik i kartograf Nicolas de Fer był jednym z najbardziej aktywnych i wpływowych francuskich wydawców przełomu XVII i XVIII wieku. Obejmująca ponad 600 planów i map działalność edytorska de Fera, w znacznej mierze poświęcona terytorium i strefie wpływów Francji, stanowiła istotny element propagandy władzy Burbonów. Do jego najważniejszych dzieł należą m.in. atlasy Les Côtes des France (1690), Les Forces de l’Europe (1690-95), Atlas Curieux (1700-1705) czy Les Beautés de la France (1708).
Prezentowany plan Kamieńca Podolskiego, pochodzący z cyklu planów najważniejszych europejskich miast Les Forces de l’Europe (Paris 1690-1695) stanowi odwróconą kopię miedziorytu wykonanego – zapewne w celach wojskowych – przez wójta polskiej jurydyki w Kamieńcu, Cypriana Tomaszewicza w latach 1672-1679, na początku trwającej ponad ćwierć wieku tureckiej okupacji najpotężniejszej twierdzy Rzeczypospolitej. W tym czasie Kamieniec – przedmurze chrześcijańskiej Europy – na mocy traktatu buczackiego stał się najbardziej na północ wysuniętym bastionem osmańskiego imperium. Jak pisał badacz tematu Dariusz Kołodziejczyk, miasto pod tureckimi rządami miało także stać się forpocztą i nowym centrum kulturalnym islamu. Turcy brutalnie zatarli ślady chrześcijańskiej przeszłości miasta. Złupiwszy wyposażenie tamtejszych kościołów, zamienili je w meczety, stajnie i magazyny, a niektóre świątynie – np. klasztory karmelitów i jezuitów – rozebrali dla uzykania budulca przy naprawie fortyfikacji. Rozwój kamienieckiego elajetu uniemożliwiała jednak wieloletnia blokada polskich wojsk. Utrudnienie dostaw żywności, broni i opału, niszczenie upraw i kilkakrotne bombardowania przyczyniały się do dziesiątkujących mieszkańców wybuchów głodu, epidemii i buntów. Przedłużający się oblężniczy impas zakończył dopiero pokój karłowicki w 1699 roku, nakazujący Turkom ewakuację i zwrot miasta Polsce.
        Miedzioryt de Fera powtarza w lustrzanym odbiciu przekazany przez Tomaszewicza widok Kamieńca z lotu ptaka od strony zachodniej. Na pierwszym planie widoczne są bastiony Nowego Zamku oraz Stary Zamek strzegące dostępu do miasta otoczonego głębokim, skalistym jarem Smotrycza. Po obu stronach tzw. tureckiego mostu można dostrzec bramy Lacką i Ruską, wyposażone w śluzy piętrzące wody rzeki w razie niebezpieczeństwa wrogiego ataku. Dokładny opis topograficzny pozwala rozpoznać poszczególne części miasta i jego najważniejsze budowle i zamienione na meczety kościoły.