Francesco Bartolozzi (1727 – 1815) według Giovanniego Francesco Barbieri zw. Guercino da Cento (1591-1666)
Pokłon Trzech Króli, przed 1764
Akwaforta sepiowa, naśladująca rysunek piórkiem, papier, 31,5 x 44,6 [39,8 x 54,3]
Sygnatura pod kompozycją z lewej strony: Guercino de Cento inv:, z prawej: f. Batolozzi scul
Napis u dołu: Ex Collectione Joannis Baptistae Tiepolo | Celebris Pictoris Veneti
Muzeum Narodowe w Warszawie, Gr.Ob.A.790
Dar Stefana Dembińskiego, 1957-1958.

      Zaliczany do grona najwybitniejszych rytowników XVIII wieku Francesco Bartolozzi wyspecjalizował się w technice punktowanej (miedzioryt punktowany, akwaforta, retusz rylcem), choć we wczesnym okresie twórczości zajmował się też malarstwem (pastele, miniatury). W 1764 roku wyjechał do Londynu na zaproszenie Richarda Daltona, kustosza kolekcji Jerzego III. Był jednym z członków założycieli Royal Academy. Uznawany za mistrza miedziorytu punktowanego, pozostawił ponad 2500 prac (powstałych również w jego warsztacie, przy udziale współpracowników i uczniów). Cieszyły się one wielkim uznaniem i popularnością ze względu na klarowność rysunku, malarską miękkość i precyzję opracowania. Ryciny wykonane w technice akwaforty pochodzą z wcześniejszego okresu twórczości Bartolozziego.
        Techniki graficzne, z mistrzostwem stosowane przez artystę, oddawały i naśladowały techniki rysunkowe. W rozwijającym się w XVIII wieku kolekcjonerstwie i znawstwie kładziono nacisk na rolę rysunku w procesie twórczym jako najbardziej bezpośredniej formy wypowiedzi, często rejestrującej pierwszą ideę mającego powstać dzieła. Maestria, z jaką Bartolozzi imitując rysunek posługiwał się już w początkowym okresie twórczości tradycyjnymi technikami graficznymi, takimi jak akwaforta (łączona czasami przez niego z tzw. sposobem kredkowym czy technikami imitującymi lawowanie), przyniosła mu m.in. zlecenie zreprodukowania rysunków Guercina w kolekcjach weneckich.
        Prezentowany Pokłon Trzech Króli powstał według pracy znajdującej się w kolekcji słynnego artysty Giambattisty Tiepola. Rycina łudząco naśladuje rysunek piórkiem, z biegłością oddając dynamikę kreski. 

(J. T.)