Marcus De Bye (De Bie) (1639 –
ok. 1690) według Paulusa Pottera (1625 − 1654) Lew
odchodzący w kierunku pnia, na którym siedzi sowa, z cyklu
„Lwy”, 1664
Akwaforta,
papier żeberkowy z filigranem, 16,2 x 21,4 odbitka obcięta
Na
odwrocie pieczęć czerwonym tuszem: monogram St.D.
Muzeum
Narodowe w Warszawie, Gr.Ob.Nid.4207
Dar
Stefana Dembińskiego, 1957-1958.
Marcus De Bye, ceniony rytownik
animalista, uczeń Jacoba van der Does, wykonywał ryciny autorskie
oraz według kompozycji innych artystów, głównie
Paulusa Pottera. Pośród dominujących w dorobku De Bye’a
przedstawień zwierząt domowych (owce, krowy, psy) i rodzimej
dzikiej fauny (niedźwiedzie, wilki), cykl „Lwy” wyróżnia
się wraz z „Leopardami” wyborem egzotycznego tematu. W każdej z
rycin lew został przedstawiony w innej pozie i scharakteryzowany
indywidualnie dla oddania jego zachowania. Ten właśnie sposób
ukazania studium zwierzęcia, nie tylko na tle, ale w relacji z
krajobrazem, na przykład zainteresowanego pojawieniem się lecącego
czy siedzącego ptaka, ożywia te przedstawienia i tworzy nastrój
kompozycji, składających się w tym cyklu na swoistą opowieść o
samotnie wędrującym królu zwierząt.
