Feliks
Jabłczyński (1865-1928) Widok Rzymu (Dom Westalek z Łukiem Tytusa w
tle), 1911
Ceratoryt kolorowany, papier, 32,3 x 24,8
Sygnatura z lewej strony u dołu kompozycji tuszem: F.
Jabłczyński 911.
Muzeum Narodowe w Warszawie, nr inw. Gr.Pol.18119
Twórczość graficzna Feliksa Jabłczyńskiego należy do jednej
z
najoryginalniejszych w historii sztuki polskiej początku XX wieku. Nie
tylko poszukiwania w zakresie formy ale i innowacje techniczne
sprawiły, że nazwisko tego artysty nie zostało zapomniane. Urodzony w
Warszawie, właściwie samouk, grafiką zainteresował się dzięki kontaktom
z Józefem Pankiewiczem, z którym, jako chemik,
odbył podróż do Włoch w
1893 roku. Po powrocie do Warszawy sam zajął się grafiką. Z powodu
zakazu władz carskich nie mógł wykonywać odbitek na prasie
graficznej,
co zmusiło go do opracowania własnych technik powielania prac.
Najciekawsze efekty osiągnął w ceratorycie. Ponieważ raczej stronił od
ludzi i nie przynależał do żadnego środowiska artystycznego uchodził za
ekscentryka. Swój własny świat ukazywał w symbolicznych
kompozycjach.
Motywy włoskie, inspirowane drugą podróżą Jabłczyńskiego do
Italii,
pojawiały się już w jego pierwszych datowanych pracach graficznych z
1907 roku. Ukazany na rycinie fragment Forum Romanum, w
którym ceglany
mur Domu Westalek zajmuje trzy czwarte kadru, jest przykładem
nowatorskiego rozwiązania kompozycyjnego oraz rezultatem artystycznego
osiągnięcia w technice ceratorytu. Wzbogacona kolorami, naniesionymi
ręcznie przez artystę gwaszem, odbitka stawała się unikatem.
