Leon
Wyczółkowski (1852-1936) Sosny z Połągi, 1908
Miękki werniks, papier w kolorze jasnokremowym, 28,5 x 33
Sygnatura z prawej strony pod kompozycją ołówkiem: LWyczół
908.
Muzeum Narodowe w Warszawie, nr inw.: Gr.Pol.5483
Grafika artystyczna Leona Wyczółkowskiego jest przykładem
najwyższego
kunsztu w tej dziedzinie sztuki. Artysta urodzony w Warszawie kształcił
się w Szkole Rysunkowej Wojciecha Gersona a później w
Akademii Sztuk
Pieknych w Monachium. Swą edukację zakończył w Krakowie jako jeden z
najzdolniejszych uczniów Jana Matejki. Mimo znakomitych prac
malarskich, świadczących o niezwykłej wrażliwości artysty na barwę,
światło i fakturę, jego talent i kunszt rozwinęły się w pełni w
grafice. W tej dziedzinie sztuki wypowiadał się artysta od końca lat
90. XIX wieku. Początkowo dominowały prace oparte na wcześniejszych
studiach malarskich, wykonywane w technikach trawionych (akwatinta,
miękki werniks, fluorofota). Jednak niedoścignionym mistrzem
wśród
polskich artystów był w dziedzinie litografii.
Drzewa stały się jednym z ulubionych motywów w
twórczości graficznej
Wyczółkowskiego. Sosny z Połągi w swej interesującej i
skomplikowanej
formie zdradzają inspiracje dalekim wschodem, modnymi i chętnie
zbieranymi drzeworytami japońskimi i chińskimi, których
specyficzne
kadrowanie i spłaszczona przestrzeń znajdowały odbicie w
twórczości
artystów europejskich tego czasu.
