Franciszek
Siedlecki (1867-1934) Wiosna, 1913
Akwaforta, sucha igła, papier japoński w odcieniu kremowym, 17,5 x 23,6
Sygnatura z prawej strony pod kompozycją ołówkiem: Fr.
Siedlecki
Muzeum Narodowe w Warszawie, nr inw. Gr.Pol.24459
Franciszek Siedlecki należał do grona wszechstronnych
grafików,
zajmujących się z równym powodzeniem malarstwem,
witrażownictwem,
grafiką artystyczną, jak i książkową. Urodził się w Krakowie. W
młodości postanowił poświęcić się sztuce. Wyjechał w tym celu do
Monachium, a później do Paryża i Rzymu. Nowe prądy
literackie i
filozoficzne wywarły silny wpływ na jego przenikniętej mistycyzmem
twórczość. Formy którymi się posługiwał, często
charakteryzowały się
dekoracyjnością i wyrafinowaniem. Pojawiające się w jego pracach
symboliczne, zaczerpnięte z baśni lub legend postaci, uczestniczą w
celebrowaniu misterium sił natury i kosmosu.
W ten nurt wpisuje się Wiosna, której
temat pojawia się także w rysunku i malarstwie Siedleckiego. Pochodzi
ona Z cyklu baśni,
w którym artysta na swój sposób
tłumaczy świat wizji i wyobraźni.
Postaci kobiet, kroczących w magicznym korowodzie, symbolizują siłę i
zmysłowość budzącego się do życia świata, a ich dekoracyjne suknie są
niemal kostiumami teatralnymi, których projektowaniem
Siedlecki także
się zajmował.
